رنگ پریدگی یا کبود شدن انگشتان یا پاها از سرما یا استرس؛
همچنین در برخی از انواع آن مانند لوپوس سیستمیک علائم حادتر از انواع دیگر آن هستند. نکته دیگری که در خصوص علائم این بیماری باید بدانید این است که علائم آن می‌توانند در مدت کوتاهی بهبود پیدا کنند و یا زمان زیادی برای بهبود نیاز داشته باشند.
لوپوس اریتماتوز نیمه حاد پوستی به زخم و جراحت های پوستی مربوط می شود که در قسمتی از پوست که در معرض نور خورشید است، به وجود می آید. این زخم ها هیچ اثری از خود باقی نمی گذارند.
همین طور این بیماری در بین خانم های اسپانیایی، آسیایی و آمریکایی بومی بیشتر رایج است.
کم کاری تیروئید یکی از شایع ترین علائمی است که می‌توان به بیماری لوپوس نسبت داد. جالب است بدانید که لوپوس و کم کاری تیروئید یک علت ایمونولوژیک دارند.
بیماری هایی مثل: تیروئید، کم خونی هموفیلی و پورپورای ناشناس کاهش پلاکت ( آی تی پی) از این نوع بیماری ها هستند.
پریکاردیتیس یا پلورزی: به شرایطی گفته می شود که التهاب بر لوله های اطراف قلب (پریکاردیتس) یا ریه ها (پلورزی) تاثیر بگذارد.
خون: ابتلا به لوپوس با بیماری کم خونی، کمبود غیرعادی گلبول های سفید خون یا کم شدن تعداد پلاکت های خون که باعث لختگی خون می شوند، همراه است.
این علائم می‌توانند در افراد متفاوت به صورت یک باره و ناگهانی یا به صورت تدریجی ظاهر شوند.
این اتفاق اصطلاحاً ” آنتروپاتی از دست دهنده پروتئین ” نامیده می شود. این شرایط باعث اسهال می شود و میزان جذب مواد مغذی را کاهش می دهد.
اگر عوامل دیگری باعث افزایش خطر کلی شما شوند، پزشک در مورد تجویز داروهای ضد التهابی احتیاط عمل خواهد کرد، به عنوان مثال: سیگار کشیدن
قسمت های برآمده، ضخیم و پوسته پوسته می شوند. این نواحی ممکن است از چند روز تا چندین سال باقی بمانند و بهبود یابند.
بیو مارکرها در حقیقت پروتئین، آنتی بادی، ژنتیک و سایر عواملی هستند که به پزشک کمک می کنند تا تشخیص دهد که در بدن چه اتفاقی می افتد یا اینکه بدن چگونه به درمان واکنش نشان می دهد.
به عنوان مثال قرص نیفدیپین بیماری لوپوس اریتروماتوز و تزریق ایلوپروست که برای بهبود گردش خون در رگ های خونی استفاده می شود.